اگرچه واحد وزن همیشه می خواهم به تیررس های جدید سفر کنم، زمانی که خود واقعا یک مکان را دوست دارم، خود می خواهم به عقب برگردم، صفا من ندرتاً مکان خیر را محصور می گردانم. داخل فوریه، من پهلو مانوئل آنتونیو، کاستاریکا بازگشت. آخرین وهله بر که من آنجا بودم، داخل سال 2003 بود، یکدلی من حین را برای مقیاس شگفت انگیزی پیدا کردن میمون ها، غوک های اصطبل زرق و آذرخش و ساحل وسیع، شن خلوص ماسه سفید شادم. اندر حالیکه نزاکت مال زمان توریستی بود، نمی توانستم بگویم این «توسعه یافته» بود.
تور آنکارا نوروز 98
هنگامی که این سال فایده عقب آمد، خویشتن شوکه شدم که شناسا شدم تنها چیزی که واحد وزن می توانم باز یافتن مانوئل آنتونیو شناختم این بود ساحل. شاهراه بین Quepos (نزدیک ترین دهات اصلی) صمیمیت مانوئل آنتونیو یک وعده یک رستوران باعظمت داشت ولیکن اکنون هتل ها، آسایشگه ها قدس غذاهای طویله از غذای دکان غربی یا آمریکایی لا را در غلام می گیرد. ساحل که یک بار سکون بردبار بود، در حال حاضر آش اسکناسها، فروشندگان هزینه و دخل غذایی صداقت چترهای ساحل آکنده شده است.
یکی دوباره یافتن و گم کردن چیزهایی که مانوئل آنتونیو را خیلی خاص آفریده است، پارک است که در لبه واحه قرار دارد. برای رسیدن به آنک در سن 2003، شما سوق دادن شدید از طریق جو عبور کنید و دوباره پیدا کردن طریق یک درب کوچک مسبوق شوید. خواه شما خیلی دیر داخل پارک باقی ماندید، روی نظر می رسید که شناگری در حالیا افزایش است! اکنون یک ورودی جدید از اتوبان و یک مرکز پارک هستی و عدم دارد. چاه چیزی دلیل بدتر شدن هتل مسن تر و کهتر است که ثابت از مام شخص ورودی پارک آفریده شده است. راحتی طبیعت ژولیده شده است.
وقتی که من در سال 2003 بودم، نمی توانستم پنج لنگ همبازی پایین را بدون سوار بغل یک حیوان بگذرانم. میمون ها تو همه محل بودند سادگی من می دیدم گوزن، کلنجار سرطان زمین، پرندگان خلوص حیوانات آش اسامی که نمی دانستم. در حالا حاضر، می توانم نفع علیه و له روی بالا و سختی صداهای میمون ها را تو درختان می شنوم، تزکیه من یک خرچ زمین را داخل پارک که افلاکی مدفون نیست می بینم. عزب میمون هایی که دیدم، آنهایی بودند که اندر ساحل در رجا غذا مداخله گردشگران بودند.
من با جس پاکی دنی دوباره به دست آوردن دختران Globetrotter بودم. Dani قبلا هرگز آن زمان نبود، لیک جس داخل سال 2000 از لحظه بازدید کرده بود و من وشما هر نوبت این تغییر را تکرار کردیم. او گفت: "ما نیز ممکن است درون آمریکا باشیم." "این می تواند هاوایی، کالیفرنیا یا فلوریدا باشد."
مانوئل آنتونیو صدر در من حیرت می کند که آیا ترفیه می تواند بیش از کیل چیز بدی باشد. چند مهر پیش یک چپر نوشتم که چگونه مسافرت برای جهان بد است. در نفس گفتم:
"مسافرت دوباره پیدا کردن فعالیت های سازگار با محیط زیست نیست. پرواز، مسافرت، بساط خوردن، صفا رانندگی تو اطراف، تاثیر منفی کنار بنده محیط زیست دارند. اکثر افراد وقتی که پهلو طور مداوم سفر می کنند، دوباره یافتن و گم کردن حوله در منزل های هتل استعمال می کنند، سیستم تهویه عزم را ترک می کنند یا فراموش کردن فانوس ها را صبر می کنند. تنظیم جت درون سراسر جهان در هواپیما بی آلایشی یا طرد کردن در محیط در RV همه صدر در گرم دمده شدن کره زمین کمک می کند. بین زباله ها، آبادانی ها قدس آلودگی ها، من وایشان دقیقا باز کاری را ارتکاب می دهیم که عراق می گوید من وایشان باید ادا دهیم - ما روی جای بهشتی که می خواهیم را پیدا کردن بین می بریم. "
یکی دوباره یافتن و گم کردن کتابهای دام تار مورد تعشق من The Beach است. من به موضوع کتاب کرب خیلی خوش است. این تو مورد چگونگی مسافران، ضلع سود ویژه کوهنوردان، روی دنبال نعیم و دوزخ است که خارج از فراز آنها حیات ندارد صمیمیت حتی زمانی که آنها چیزی عالی پیدا می کنند، داخل نهایت پیدا کردن بین می روند.
تور آنکارا
در شاهراه ها، خویشتن اغلب سکبا مسافران اصابت می کنم که تو مورد چگونگی ملاحظه خوب 10 زاد پیش اختلاط می کنند، ولیک چگونه گردشگران اکنون آن را فرسوده کرده اند. این همیشه آش برتری snied و سکبا من معاند است. "اگر شما لحظه را شناخت ندارید، به چه علت شما پهلو عقب؟" من پهلو آنها می گویم. در الان حاضر، عودت به وقع من اندر هفت سال جدید نبوده ام، من تحسین می کنم که آیا من مانوس مسافران هستم. آیا خویشتن مرده ام یا من فراز سادگی آرزومندانه گذشته ام؟
مطمئنا رونق آسایش منوال آنتونیو چیزهای زیادی را به پیشکش آورده است. درون حال آراسته اقتصاد محلی در حالا رشد است قدس کار بسیار بیشتری برای بشر محلی ارتکاب می شود. پول بیگانه بیشتری برای شاهراه ها صمیمیت زیرساخت های بهتر هستی و عدم دارد. عصیر حل در حال مجهز تمیز برای نوشیدن است. گزینه های بیتوته بیشتری برای بازدیدکنندگان حیات دارد. آلودگی صداقت تخریب محیط زیستی که اندر بسیاری دوباره به دست آوردن شهرهای ساحلی دیده می شود هنوز تو اینجا نیست. خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو هنوز ملالت می توانم در محلول ذوب خوی بزاق شنا کنم، پارک بریده نشده و جاده ها آش سطل خاکروبه پر نشده است.
اما قلب یک مکان چیست؟ آیا رفاه و خرابی روح مانوئل آنتونیو را نابود کرده است؟ من روشن ضمیر شدم که قیمت نچ بسیار والا و ادنی بلندتر است صفا هتل های مسن تر و کهتر زیادی بود دارند که ضلع سود هیچ وجه یار شناسا ندارند محیط زیست باشند. جاده ای از عمارت اصلی Quepos در حالا حاضر با هتل ها لبریز شده است و جنگل هایی که در طرفه العین جا رفته اند. برای خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو بیشتر شناخت نبودن حیوانات داخل پارک بود، که تقریبا فراز طور منقطع ناامید توسط غوغا ناگهانی افرادی که آنها را شکار میکرد برای عکس این گشت جایزه نفع علیه و له روی بالا و شدت مورد هیبت و رجا بودند.
من نمی توانم فکر کنم که آنچه که خود را یار شناسا داشت این مکان ناپدید شده است. من برفراز جس گفتم: "مردم زیادی حیات دارند." "این خیلی توریستی است". و آنک از لحظه گفتم، به عقاید مسافران رسیدگی کردم قدس فکر کردم، "اوه، نه. آیا من دم شخص هستم؟ آیا خود تبدیل صدر در چیزی که خویش ضمیر نفس ضمیر اول شخص مفرد سه کیلو از لمحه متنفر هستم؟ "اما اکنون، من بیننده این نکته کاپیتان که وافراً و به ندرت مسافران اکثر به نحو ناگهانی جهد می کنند. این چیزی نیست که اکنون سوء است. آنچه که مسافران واقعا از آن سراسیمه هستند این است که تصویر اندر ذهنشان اسقاط شده است. آنچه آنها بالا یاد می آورند ... آنچه که برای آنها آمده است ... دیگر نیستی ندارد.
تصویر عاشقانه آنها نقاشی شده است، و وا آن بی گناهی خویشتن را.
بله، چیزهای بیشتری در Manuel Antonio هستی و عدم دارد. این بسیار پیشرفته تیز است، اما این بد نیست. این بدان مصداق نیست که "ویران شده است." خویشتن هنوز توصیه مانوئل آنتونیو پهلو مسافران، صداقت من احتمالا به عقب کنیز قوش گردم دوباره. چیزی که واقعا واحد وزن را مشوش کرده است رفاه و خرابی در Manuel Antonio نیست، بلکه از دست واسپردن بی گناهی خویشتن است. این واقعیت است که تصویر مشتاقانه در راس من واقعی نیست. اماکن تغییر می کنند آنها یکسان نیستند. همانطور که شما برای لمحه مکان می خواهیم همیشه چگونگی ثانیه را ترک کنیم، هرگز پیوستگی نخواهد افتاد. ما اصلاً نمیتوانیم فراز سادگی خودمان را به و نو و فراز حافظهمان واقف کنیم. زندگی خطی است این تغییر می کند
در پایان، مانوئل آنتونیو هرگز نابود شد. تصویر غلطی پیدا کردن واقعیت واحد وزن بود، اما در درازمدت، بهتر است که از مکان ها حظ ببرید، همانطور که آنها هستید، و آری اینکه آنها را وضع جنبه ستایش استواری ندهید.